9 PM
ميدآنم ، ميتوآنستم
روزهآيي را برفي بنگرم
كه در گذر هِزاران ثانيه ،
حسرتـــــِ رسيدنشآن را ، بو ميكشيدم ..
ميتوآنستم
آن فانوسهاي تاريك در روشني را ، بيابم ..
پايان آن جادّه هاي تاريك را
به سر منزل مَقصود رسيده ، ببينم ..
آنگونه كه نبايَد بنگرم ،
و نه آنگونه كه بايَد ..
مُدتهاستـــــ كه زيبايي را آنگونه كه بايَد ديده ام ،
نه آنگونه كه نبايَد ..
نبايَدها را سالهآستـــــ گـُم كرده ام ..
بوييدن گلهآ را
سالهاستـــــ كه به فراموشي سپرده ام ..
آفتاب را ،
روشني را گـُم كرده ام ..
و من چگونه با چشمآني بسته
به إنتهاي آن جادّه نظاره گر شده ام !؟
به انتظار آن مُبهم نشسته ام !؟
زير چَتري از ترس بايدهآ !؟
آمدنهآ !؟
از بَهر ِ چه هآ !؟
بالهايم شكـ ـسـ ـته استـــــ
چگونه پرواز را بياموزم !؟
»смa«
آمار
وب سایت:
